ഇടിമുഴക്കങ്ങളും വസന്തരാഗങ്ങളും; ടി.എം കൃഷ്ണയും വിക്കു വിനായകറാമും ഒന്നിക്കുമ്പോൾ

രാഗഗാത്രത്തിന്റെ ഓരോ സൂക്ഷ്മസ്ഥലിയിലും സന്ദർശിക്കുന്ന കൃഷ്ണയുടെ സ്പർശത്തിൽ ഭൈരവി ആലിലപോലെ വിറകൊള്ളുന്നു. നിറയെ നക്ഷത്രങ്ങളുള്ള ആകാശം സ്വപ്നം കാണുന്നു. ഒടുവിലൊരു നീരുറവ പോലെങ്ങോ അപ്രത്യക്ഷമാകുമ്പോൾ, വിദൂരതയിൽനിന്നുള്ള കടലിന്റെ പ്രതിധ്വനിപോലെ, കാലം താഴ്ത്തി, ശ്യാമശാസ്ത്രിയുടെ കാമാക്ഷി എന്ന കീർത്തനം. ഇനി തനിയാവർത്തനമാണ്…ഇപ്പോൾ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ സൂര്യകേന്ദ്രം വിക്കുവും മടിയിൽ ഇരിക്കുന്ന ഘടം എന്ന മൺകുടുക്കയുമാണ്… ഉദിച്ചുയർന്ന് ഉച്ചിയിലെത്തി തീതൈലം പെയ്ത് മെല്ലെമെല്ലെ കടലിലലിഞ്ഞു തീരുന്ന ഈ സിംഫണി രചിക്കുന്ന, ഇനിയും വായിച്ചു തീരാത്ത ഈ മനുഷ്യൻ ആരാണ്. ഏഴേഴര നാഴികനേരം കടന്നു പോയത് ആരുമറിഞ്ഞില്ല.

ഗാനശകലങ്ങൾ കൊണ്ട് ഇന്ത്യയുടെ ഭൂപടം വരയ്ക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ് ടി.എം. കൃഷ്ണ. രാജസ്ഥാനിൽ ജനിച്ച്, കൃഷ്ണഗീതികൾ പാടി പ്രണയപരവശയായി നടന്നലഞ്ഞു ദ്വാരകയിൽ യാത്ര അവസാനിപ്പിച്ച മീരയുടെ ഭജൻ…..കേരളത്തിന്റെ ദാർശനിക പ്രകാശമായ ആദി ശങ്കരന്റെ ഭജ ഗോവിന്ദം….കാഞ്ചിയിലെ മഹാപെരിയോരുടെ വിശ്വമാനവികതപാടുന്ന മൈത്രീം ഭജ (ഈ കീർത്തനമായിരുന്നല്ലോ 66-ൽ എം.എസ്. സുബ്ബലക്ഷ്മി യു.എന്നിൽ ആലപിച്ചത്) സബർമതിയുടെ ഓർമപ്പെടുത്തലുകളുടെ ഈണമായ വൈഷ്ണവ ജനതോ….ആഴത്തിൽ വേരുകളുള്ള വന്മരങ്ങൾക്കേ കൊടുങ്കാറ്റിന് നേരെ ശിഖരങ്ങൾ പടർത്താനാകൂ. കൃഷ്ണയുടെ കല കലാപമാകുന്നതും വിക്കുവിന്റെ നിലപാടുകൾ ചരിത്രമാകുന്നതും അങ്ങിനെയാണ്. രാവേറെ വൈകിയിരിക്കുന്നു.. നഗരവും ഉറങ്ങാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു.